Ktoś nadepnął Ci na odcisk?
Wpadasz w złość może nawet i furię. Odczuwasz ból, urazę i gorycz. Czujesz się skrzywdzony, postrzegasz siebie jako ofiarę. Czasem prócz frustracji, towarzyszy Ci też smutek.
Nie ma znaczenia, czy Twoje emocje są wywołane przez najbliższych Ci ludzi, stres i niezrozumienie w pracy, nieznajomego, który zajechał Ci drogę, czy sytuację polityczną lub ekonomiczną w kraju. W każdej z tych sytuacji to są Twoje emocje, które mają niezwykle negatywne skutki działania głównie na Ciebie.
Wybaczenie innym, najwięcej korzyści przyniesie właśnie Tobie
Wybaczenie nie jest czymś, co robimy dla innych, jest czymś, co robimy dla siebie. Polega na uwolnieniu się od gniewu i bólu, który Ciebie rani.
Często myśląc o złu, które wyrządzili nam inni, trzymamy się gniewu w nadziei, że nasze negatywne emocje zakotwiczą się w naszym poczuciu sprawiedliwości. Tymczasem czyny lub słowa innej osoby, które wciąż rozpamiętujemy, stają się naszą kulą przywiązaną na zawsze do nogi. Stanowią dla nas ciężar, który ciągle ze sobą nosimy i od którego sami nie chcemy się uwolnić. Zatrzymują nas w trudnej przeszłości, negatywnie wpływając na przyszłość.
Wybaczenie natomiast jest czymś, co wybieramy, gdy jesteśmy gotowi iść dalej, nie oglądając się na chwilową nienawiść, która może blokować nam normalne funkcjonowanie.
Wybaczenie to przede wszystkim własne uwolnienie się od krzywdy lub urazy z przeszłości, które może nam przynieść poczucie wewnętrznej siły i bezpieczeństwa. To swoiste uwolnienie się od toksycznych emocji.
Co więcej, nauka wybaczania może znacznie poprawić zarówno samopoczucie psychiczne, jak i zdrowie fizyczne. Wybaczenie jest pogromcą stresu. Zmniejsza lęk i łagodzi depresję. Badania wykazały, że ludzie, którzy chowają w sobie urazy i gniew, cierpią na znacznie więcej zaburzeń psychicznych.
Wybaczenie nie oznacza zapomnienia
Nasze wybaczenie często nie wpływa na ?innych? tak bardzo, jak na nas samych.
Wielu błędnie uważa, że nasze przebaczenie uwolni drugą osobę, od popełnianego przeciw nam czynu. Twierdzimy, że wybaczając innym, bezradnie poddajemy się i akceptujemy złe sytuacje lub niewłaściwe zachowania.
Jest dokładnie odwrotnie.
Winowajca zawsze pozostanie winowajcą na poziomie swojego własnego poczucia odpowiedzialności i moralności. My natomiast przebaczając, jesteśmy w stanie bez emocji obiektywnie przyjrzeć się temu, co tak naprawdę się stało. To pozwoli nam w przyszłości ochronić się przed podobnymi sytuacjami.
Powinniśmy wybaczać, ale nigdy nie zapominać lekcji wyciągniętej z bólu.
Często również boimy się wyrazić, jak bardzo zostaliśmy skrzywdzeni, ale musimy. Nie warto przez lata tłumić w sobie poczucia bólu i krzywdy. Kiedy ból zostanie urzeczywistniony, łatwiej będzie nam się od niego uwolnić. Dodatkowo zatrzymanie tych emocji w sobie nie pozwala na rozpoczęcie procesu wybaczania.
Wybaczając nie jesteś zobowiązany do pojednania
Choć wybaczaniu, szczególnie między bliskimi sobie osobami, zazwyczaj towarzyszy także pojednanie, nie jest to konieczność, bez której sztuka wybaczania jest niepełna.
Wybaczając drugiemu człowiekowi, samemu ofiarowujesz sobie wewnętrzny spokój, który nie wiąże się z koniecznością dalszego bycia w życiu drugie osoby.
Przebaczenie jest zawsze trudne, szczególnie gdy chodzi o kradzież, wymuszenia, przestępstwa, wykorzystywanie emocjonalne lub mamy do czynienia z inną głęboką niesprawiedliwością ze strony innych.
Wybaczenie nie oznacza, że to, co się stało, było w porządku, i że ta osoba powinna być nadal mile widziana w Twoim życiu
Wybaczanie to też nie to samo co sprawiedliwość i nie wymaga pojednania. To, czy wybaczysz, czy nie, nie wpłynie na to, czy sprawiedliwość zostanie wymierzona.
Jeśli masz do czynienia z osobą niestabilnie emocjonalną, co do której nie masz pewności, czy nadal nie będzie działała w sposób szkodliwy, nie musisz być dalej emocjonalnie blisko niej, aby jej wybaczyć. Co więcej, brak wybaczenia tej osobie sprawi, że przez wciąż wymierzaną w jej stronę nienawiść będziesz nieustannie do niej przywiązana/y.
Przebaczenie oznacza po prostu, że pogodziliśmy się z bólem, którego doświadczyliśmy i jesteśmy gotowi iść dalej.
Może Cię zainteresować:
Jak zatrzymać emocjonalną huśtawkę?
Nauka na błędach; 5 sposobów by wyciągnąć z nich właściwe wnioski
ok